صفحه شخصی رحیم پور ازغدی

- «حنیف و فطری بودن» اسلام، چگونه با «تکلیف»گرایی سازگار است؟!

2- اگر قرآن کریم فرمود: «یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ» (بقره(2):185) و شریعت محمدی، شریعت سهله‌ سمحه نامیده می‌شود (بُعِثْتُ بِالْحَنِیفِیَّةِ السَّهْلَةِ السَّمْحَة)، چرا «دین آسان» از «جهاد با نفس» و «جهاد اجتماعی» سخن می‌گوید؟

3- گرایشات و استعدادهای ذاتی انسان در هندسه‌ی اسلامی «تکامل‌گرایی»، چگونه صورت‌بندی شده است؟

4- شباهت‌ها و تفاوت‌های خدای انبیاء، خدای جوکیان و صوفیان و خدای فیلسوفان کدام است و تأثیر هر یک از این خداشناسی‌ها در سبک زندگی چیست؟ متافیزیک‌های خیالی و ساختگی چه نسبتی با سبک زندگی برقرار می‌کند؟

5- بخش دیگری از این پرسش و پاسخ، به معناشناسی مقولاتی چون شادی «درونی شده» و پایا، خدعه با خدا، تعادل و اعتدال‌گرایی در جهان و انسان و جامعه، ابعاد تکامل و چگونگی رفع موانع کمال در جامعه و تاریخ و طبیعت، اعتدال در پاسخ به نیازهای غریزی، کارکرد تکاملیِ احکام فقهی و اخلاقی، مفهوم «منکر و معروف» و نسبت آن با معرفت فطری و انکار فطری، پرداخته است.

6- مقام و مفهوم «طبیعت» از منظر اسلام چیست و چرا «طبیعت‌شناسی اسلامی»، نه وازنش و ترس از طبیعت و نه پرستش طبیعت؛ نه به معنای گریز از طبیعت و نه بهره‌کشی کافرانه‌ و مسرفانه از طبیعت بلکه شناخت توحیدی طبیعت و به خدمت گرفتن آن در چارچوب عدالت و اخلاق می‌باشد؟ در این منطق، طبیعت، وحشی و بی‌هدف نیست بلکه به مثابه‌ی مخلوق و آیه‌ی خداوند و امانت او بوده که برای انسان، مسخّر شده است.

7- نسبت خدا، انسان و جهان، فاطر و فطرت و مفطور و مفهوم سنّت‌الله و خلق‌الله و تغییرناپذیری آن (تغییر در چارچوب قوانین الاهی یا تغییر قوانین الاهی؟!) از دیگر مواردی است که در این مجموعه، مطمح نظر قرار گرفته است.

8- فطری بودن «جهاد»، تقوی و تعدیل قوای انسانی، مهار دیکتاتوری نفس و تسخیر خود، طبیعت و طاغوت‌های عالَم، پاسداری از فطرت الاهی بشر، دوسویگی انسان، شرّ بودن "غریزه و لذّت" یا شرّ بودن عدم تعادل در "غریزه و لذّت"؟ تسلیم در برابر "خدا" یا تسلیم در برابر "طبیعت و جامعه"؟ کنترل خود، جامعه و طبیعت در مسیر حقّ و تعادل

9- لزوم عصمت و عدالت در حاکمیت و امامت بر جامعه بشری و ضرورت شکل‌گیری امت واحده و پیوست جهانی.

10- ولایت اشخاص یا ولایت مصادیق ارزش‌ها؟